هدف پژوهش حاضر بررسي وضعيت نشانگان تنيدگي و رابطه آن با ميل به ماندن و اشتیاق شغلي آموزگاران مدارس استثنايي بود. جامعه آماري كليه آموزگاران مدارس استثنايي شهر کرمانشاه مي باشند كه تعداد آنها حدود 286 نفر بودند. نمونه آماری در اين پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده و از طريق جدول مورگان تعداد 200 نفر از آموزگاران مذکور انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه نشانگان تنيدگي صفار زاده (1379)، اشتیاق شغلي اترخت (2002) و میل به ماندن بری فیلدوروث (1999) بود. اين پژوهش از لحاظ روش جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ اجرا جزء تحقیقات همبستگی می باشد. نتايج پژوهش با استفاده از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون، نشان دادند که بين ميل به ماندن با وضعيت نشانگان تنيدگي آموزگاران رابطه منفي معني داري وجود دارد. بين اشتیاق شغلي با وضعيت نشانگان تنيدگي آموزگاران رابطه منفي معني داري وجود دارد. متغير اشتیاق شغلي با ضريب بتای 35/0، متغير ميل به ماندن با ضريب بتای 31/0 می تواند به طور منفي و معنی دار وضعيت نشانگان تنيدگي آموزگاران را پيش بينی کنند.

نشانگان تنيدگي ميل به ماندن اشتیاق شغلي آموزگاران