کارکنان در جریان سازگاری با محیط اجتماعی و شغلی خود ناچار هستند محدودیت‌ها و فشارهایی را متحمل شوند به نحوی که این فشارهای موجود در محل کار منجر به فرسودگی شغلی کارکنان می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر کمال‌گرایی بر فرسودگی شغلی با توجه نقش تعدیل‌کنندگی استرس شغلی و تاب‌آوری مي‌باشد. اين پژوهش از نظر هدف کاربردي و از نظر نحوۀ گردآوري داده‌ها، توصيفي- همبستگی است. جامعه آماري اين پژوهش 230 نفر از کارکنان شهرداری بیرجند بودند که حجم نمونه براساس فرمول کوکران برابر 140 نفر تعیین و با استفاده از روش نمونه¬گيري تصادفي طبقه‌ای انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات، از پرسشنامه ي کمال‌گرایی تری شورت و همکاران (1995)، پرسشنامه ي فرسودگی شغلی کریستنسن و همکاران (2005)، پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه استرس شغلی برناس و میجر (2000) استفاده شده است. جهت بررسي فرضيات تحقيق از مدل معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی، و براي تجزيه و تحليل داده ها، از نرم‌افزارهای SmartPLS وSPSS21 استفاده شد، يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است كه کمال‌گرایی بر فرسودگی شغلی اثر منفی و معنادار دارد و استرس شغلی و تاب‌آوری تأثير بين اين دو متغير را تعديل مي کند.

کمال‌گرایی فرسودگی شغلی استرس شغلی تاب‌آوری