هدف پژوهش حاضر بررسي نقش توانایی ذهنی و مهارت هاي اجتماعي در سازگاري اجتماعي و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان بود. روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. در اين پژوهش جامعه آماري كليه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر قیر در سال 1403 می باشند. نمونه اين پژوهش مشتمل بر 125 نفر از دانش آموزان كه براي انتخاب آنها از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي استفاده شده است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه توانایی ذهنی ویتس (2006)، مهارت اجتماعی گرشام و الیوت (2003)، سازگاري سینها و سینگ(1993) و انگیزش تحصیلی هرمنس(1998) بود. یافته‌ها با استفاده از روش آماري همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغيره نشان داده شد كه بين توانایی ذهنی با سازگاري اجتماعي دانش آموزان رابطه مثبت معني داري مشاهده می شود. بين مهارت اجتماعي با سازگاري اجتماعي دانش آموزان رابطه مثبت و معني داري مشاهده می شود. بين توانایی ذهنی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت معني داري مشاهده می شود. بين مهارت اجتماعي با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معني داري مشاهده می شود. متغير توانایی ذهنی با ضريب بتای 35/0 و متغير مهارت های اجتماعي با ضريب بتای 31/0 می تواند به طور مثبت و معنی داری سازگاري اجتماعي دانش آموزان را پيش بينی مي کند. متغير توانایی ذهنی با ضريب بتای 39/0 و متغير مهارت های اجتماعي با ضريب بتای 29/0 می تواند به طور مثبت و معنی داری انگیزش تحصیلی دانش آموزان را پيش بينی مي کند.

توانایی ذهنی مهارت هاي اجتماعي سازگاري اجتماعي انگیزش تحصیلی