دوره 6، شماره 63، مهر 1403، صفحات 1 - 9

نویسندگان : داود محمدجانی* ¹ ، امیر فاضلی ²

چکیده :
امامان معصوم، به عنوان رهبران دینی و اخلاقی، تربیت شاگردان خود را بسیار مهم می‌دانستند. آن‌ها با رفتارها و اخلاقیات خود، به عنوان الگویی برای شاگردان خود عمل می‌کردند. آن‌ها از اصول و ارزش‌های اخلاقی و معنوی پیروی می‌کردند و این اصول را به شاگردان خود نیز آموزش می‌دادند. این پژوهش درصدد آن است که بازتابی از سیر بنیانگذاریِ نظام شاگردپروری توسط امام صادق (ع) تا نهادینه سازی آن در دوران امامت ایشان را ارائه نماید. در مقاله حاضر ضمن مداقه و تعمق در اصول و روش های تربیتی امامان معصوم(ع) به شیوه شاگردپروری امام جعفر صادق(ع) پرداخته شده است.بررسی ها نشان داد که امام صادق (ع) بستر مناسبی برای بازسازی نظاممند و عالمانة نظام آموزشی شیعی تدارک دیدند و از هر فرصتی برای زایایی و پویایی این نظام بهره بردند .یکی از مهمترین زمینه های گسترش این نظام مناظره ها و مباحثاتی بود که امام (ع) با عالمان و معتقدان به فرقه ها، ادیان و نحله های مختلف دروندینی و برون-دینی داشتند. در مدرسه علمی امام صادق (ع) اکتشاف و روش آموزشی و اخلاقی ایشان در فکر و عمل از آن استنباط و ارائه گردید.

کلمات کلیدی :
سیره، سیره تربیتی، شاگردپروری، امام جعفر صادق(ع)