در فقه و حقوق، شهادت به عنوان يکی از ادله اثبات دعوی از ارزش بالايی برخوردار است و به وسیله آن اکثر اعمال و وقايع حقوقی قابل اثبات بوده و در دعاوی کیفری و مدنی پذيرفته شده است. تکلیف شرعی و اخلاقی و اجتماعی آحاد افراد جامعه در مقابل دستگاه عدالت ایجاب می‌نماید که افراد در مواقع مختلفی اقدام به اداء شهادت نموده و قاضی را در راستاي احقاق حق مساعدت و یاري نمایند. با شهادت شهود حقی که به آن شهادت داده شده به ذمه مشهود علیه ثابت می‌گردد، مگر اينکه شهود از شهادت خودشان رجوع کنند و يا کذب شهادت آن‌ها ثابت شود. همانطور که شهادت در اثبات جرم و صدور رأی تأثیرگذار است، رجوع از آن نیز در صدور حکم تأثیر می‌گذارد. در واقع با رجوع فرد از شهادت در امور کیفری، قاضی با توجه به ساير ادله رأی صادر می‌کند. با توجه به اينکه زمان رجوع از شهادت در چه مرحله‌ای از مراحل دادرسی اعم از قبل از صدور حکم، بعد از صدور حکم، بعد از اجرای باشد احکام مختلفی دارد. به همین علت رجوع از شهادت می‌تواند اهمیت زيادی در صدور احکام قضايی داشته باشد.

شاهد شهادت رجوع دعاوی مدنی دعاوی کیفری.