یکی از عناصر بنیادین در تحقق سلامت معنوی، توحید به‌ویژه در ابعاد عبادی، ربوبی، خالقی و الوهی آن است. این مقاله با هدف تبیین نقش توحید در تقویت سلامت معنوی، به بررسی ابعاد مختلف توحید پرداخته و آثار آن بر جنبه‌های روانی و معنوی انسان را تحلیل می‌کند. مسئله اصلی پژوهش این است که چگونه باور به توحید و تحقق عملی آن در زندگی، می‌تواند به سلامت معنوی انسان بینجامد و او را از وابستگی به غیرخدا و اضطراب‌های درونی رهایی بخشد. روش تحقیق، توصیفی‌تحلیلی و مبتنی بر منابع قرآنی، روایی و آثار اندیشمندان اسلامی به‌ویژه دیدگاه‌های علامه مصباح یزدی است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که توحید عبادی، با تقویت روحیه بندگی خالصانه و رهایی از سلطه نفس و شیطان، موجب تقرب به خدا و آرامش قلبی می‌شود؛ توحید در استعانت و توکل، عزت نفس و قدرت روانی فرد را افزایش داده و او را در برابر سختی‌ها مقاوم می‌سازد؛ توحید در ربوبیت و خالقیت نیز با تکیه بر تدبیر و آفرینش الهی، دل انسان را از اتکا به اسباب مادی آزاد ساخته و به او نگاهی توحیدی به نظام هستی می‌بخشد. در نتیجه، باور و التزام به مراتب توحید، عامل مؤثری در تأمین سلامت معنوی و دستیابی به آرامش و رشد درونی انسان است.

توحید سلامت معنوی توحید عبادی توحید در اولوهیت توحید در استعانت توحید در خالقیت توحید در ربوبیت