بشر موجودی است که دارای چهار جنبه انسانی آدمی، حیوانی و نباتی می باشد و با وجود همین چهار جنبه است که به کمال مطلق و حقیقی خود می رسد و برای اینکه این چهار جنبه هر کدام در جایگاه خود قرار بگیرند و بشر را در راستای هدف خلقتش قرار بدهند نیاز به علومی می باشد که این چهار جنبه را رهبری و هدایت کند علومی که جنبه انسانی را و معادن و منابع موجود در انسان را بشناسد و آنها را پرورش و رشد دهد و توانمندی های او را آشکار سازد و به فعلیت در آورد و در یک کلام انسان ساز باشد و همچنین جنبه های آدمی و حیوانی و نباتی بشر را در مسیر صحیحی قرار دهد و آنها را با جنبه انسانی همراه و همسو سازد خداوند چنین علومی را در اختیار بشر قرار داده است، از چنین علومی به علوم انسانی تعبیر می کنیم البته به معنای حقیقی علوم انسانی. فلسفه خلقت بشر این چنین بوده که انسان وار زندگی کند خلیفه الهی باشد موحد باشد عبد و بنده خدا باشد ولی تمام این جایگاه ها و شایستگی ها به شرطی تحقق پیدا می کند که بشر، انسان شود یعنی چه از جهت تئوری و چه از جهت عملی خود را در جایگاه انسانی واقــع سازد. در این مقاله ما به اصل انسان که موضوع علوم انسانی است اشاره می کنیم و به علل خلل و نقصانی که در طول تاریخ در آن رخ داده است و نتیجه را این می گیریم که بشر تا در جایگاه انسانی واقع نشود نه به هدف خلقتش می رسد و نه در جایگاهی که شایسته او است قرار می گیرد و در این مقاله به راهبردهایی که انسان باید به آن توجه داشته باشد پرداخته ایم.

قرآن علوم انسانی علوم انسان.