
-
تعداد دوره ها7
-
تعداد شماره72
-
تعداد مقالات1,547
-
تعداد نویسندگان3,176
-
مقالات پذیرش شده618
-
مقالات رد شده929
-
درصد پذیرش39.95%
-
درصد عدم پذیرش60.05%
-
زمان پذیرش (روز)62
-
پایگاههای نمایه شده45
-
تعداد داوران76
-
تعداد مشاهده مقالات937,784
زمینه های استبداد عقیدتی از منظر قرآن و نهج البلاغه
دوره 6، شماره 57، فروردین 1403، صفحات 11 - 29
1- گروه علوم قرآن و حدیث، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران
2- گروه علوم قرآن و حدیث، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران
چکیده :
هر نوع خودکامگی در رأی و فرمانروایی را، استبداد می گویند. استبداد عقیدتی یکی از شعبه های استبداد است. در قرآن کریم به اشراف زورگو، مستکبر، فراعنه و مترفین، مستبد گفته می شود. استبداد عقیدتی عبارت است از: ارادت خود سرانه که منسلکین در ذی سیاست روحانیّه به عنوان دیانت، اظهار و ملّت جهول را به وسیله فرط جهالت و عدم خبرت به مقتضیات کیش و آیین خود، به اطاعت وا می دارند و این اطاعت و پیروی چون غیر مستند به حکم الهی است، لهذا از مراتب شرک می باشد. و هم چنین می توان گفت که مقصود از استبداد عقیدتی این است که گاهی فرد در برابر تغییر اعتقاداتش، استبداد و استکبار می ورزد و گاهی نیز از طریق اعتقاداتش استبداد و استکبار می ورزد و ادّعای الوهیّت می کند و انتظار دارد که مردم، او را به عنوان خدا و ربّ، تعظیم و عبادت نمایند و در برابر او سر تسلیم و بندگی فرود آورند. در قرآن کریم و نهج البلاغه به استبداد عقیدتی توجّه خاصّ شده است. آموزه توحيد و خداپرستي قرآن کریم و اندیشه نورانی امام علی (ع) به هيچ وجه با استبداد و خودكامگي سازگار نيست، بلكه در سراسر قرآن و نهج البلاغه، ناسازگاري با استبداد و خودسري و خود کامگی مشاهده مي شود.
کلمات کلیدی :
- 403
- 50
- 1402/07/16
- 1402/10/09
- 1403/01/30