كيفيت آموزش و پژوهش، از جمله دغدغه‌هاي اصلي نظام‌هاي دانشگاهی در اغلب كشورهاي جهان بوده است. برنامه هاي درسی میان رشته اي در راستاي پاسخگويي به گسترش تخصص های گوناگون و تلاش براي حل مسائل از طريق اهميت دادن به محور خدمات اجتماعي دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي، شكل گرفت. با توجه به اینکه آموزش و يادگيري داراي مباني روانشناسي، جامعه شناسي و فلسفي است، برنامه درسی میان رشته اي هم از اين اصل مستثنی نيست و داراي مباني مخصوص به خود مي باشد. طرفداران رويكرد میان رشته اي معتقدند كه رشته هاي تحصيلي به صورت خودسرانه جهان را به قطعات مجزا از هم تقسيم كرده و باعث شده اند كه تنها از يك بعد به مشكلات نگريسته و ساير ابعاد آن ناديده گرفته شود. هدف رويكردهای ميان رشته اي نشان دادن جهت گيري ها و شيوه هـاي همكاري، مشاركت و ايجاد مفاهمه ميان كنشگران و عناصر مختلف و درگيـر بـا مسـأله و موضوعي است كه مستلزم فعاليت میان رشته اي، تلفيقي و گروهي است. فرآيند برنامه درسي چه رشته اي باشد و چه ميان رشته اي، از روش هايي بهره مي برد تا بتواند موضوع، مبحث يا مسأله مورد نظر را تبيين و اطلاعات لازم براي توضيح ابعاد آن جمع آوري كند. اين فرايند اغلب در يك چارچوب منظم و مرتبط به هم معنا پيدا مي كند كه غالباً از آن به عنوان الگو ياد مي شود. در پژوهش حاضر، با مطالعه کتابخانه ای به روش تحلیل اسنادی و بررسی منابع چاپی و الکترونیکی، به تحلیل و تبیین مبانی و الگوهای برنامه درسی میان رشته ای در نظام دانشگاهی کشور پرداخته شده است تا به کمک آن در جهت ارتقاء جایگاه علمی کشور در جهان، گامی برداشته شود.

میان رشته ای رویکردهای میان رشته ای الگوهای برنامه درسی میان رشته ای آموزش عالی.