هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر انعطاف‌پذیری شناختی و رضایت زناشویی زوجین سازگار بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال 97-98 می‌باشد که با استفاده از تعداد مولفه (متغیرهای) پژوهش حجم نمونه مورد نیاز 260 نفر برآورد و به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‎ها چهار پرسش نامه‌ استاندارد سازگاری زناشویی باسبی و همکاران (1995)، باورهای ارتباطی آیدلسون و اپشتاین (1982)، پرسش‌نامه پنج وجهی ذهن آگاهی بائر و همکاران (2006) و پرسش‌نامه عمل و پذیرش بوند و همکاران (2007) بود که برای تجزیه و تحلیل داده‌های بدست آمده از آن‌ها از همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان دادند که بین باورهای ارتباطی، ذهن آگاهی، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و کیفیت روابط زناشویی رابطه معنی‌دار وجود دارد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد؛ بدین صورت که آموزش ذهن‌آگاهی به طور معناداری در «انعطاف‌پذیری» و «رضایت زناشویی» زوجین مؤثر بوده است (001/0P<). از این رو توصیه می شود با آزموش ذهن‌آگاهی به این گروه از اعضای جامعه، به بالا بردن سطح روان‌شناختی و رضایت زناشویی و در نتیجه سازگار ماندن زوجین کمک شود.

ذهن آگاهی انعطاف‌پذیری شناختی رضایت زناشویی سازگار ماندن زوجین