دوره 5، شماره 49، مرداد 1402، صفحات 1 - 9

نویسندگان : زینب یاوری ¹ ، رضا بنی اسدی* ²

چکیده :
هر ادله عدم تحریف قرآن به اعتباری به دو بخش برون دینی و درون دینی تقسیم می¬شود. ادله درون دینی آن نیز به دو بخش قرآنی و روایی تقسیم می¬گردد. در بخش قرآن ادله، آیات فراوانی در قرآن کریم به این امر اشاره دارند اما آیه شریفه «حفظ» یعنی «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» (حجر/ 9) و نیز آیه شریفه «نفی باطل» یعنی «وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزيزٌ لا يَأْتيهِ الباطِلُ مِنْ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكيمٍ حَميدٍ» (فصلت/ 41-42) قوی¬ترین، مستندترین، مرتبط¬ترین و معروف-ترین آیاتی هستند که تقریبا مفسران آن را در منابع خویش ذکر کرده اند. این دو آیه در کنار آیات دیگر مانند آیه صدر الهی و اطفاء نور الهی همگی بر مصونیت قرآن از تحریف دلالت دارند و این موضوع به اتفاق مفسران مسلمان از مسلمات است. این پژوهش که روش توصیفی تحلیلی است به ادله قرآنی این ادله تحریف ناپذیری قرآن کریم .با استفاده از نظرات مفسران و صاحب¬نظران پرداخته است.

کلمات کلیدی :
قرآن کریم، تحریف ناپذیری، آیه حفظ، آیه نفی باطل