تأثیر آموزش مثبت اندیشی بر تاب آوری و روابط بین فردی در دانش آموزان پایه دوازدهم دبیرستان دخترانه

دوره 4، شماره 40، آبان 1401، صفحات 47 - 67

نویسندگان : زهرا احمدی *

چکیده :
این پژوهش با هدف تأثیر آموزش مثبت اندیشی بر تاب آوری و روابط بین فردی در دانش آموزان پایه ی دوازدهم می باشد. این پژوهش یک مطالعه ی نیمه آزمایشی با طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام دانش آموزان دبیرستان دخترانه نورالمهدی تبادکان در سال تحصیلی 98-97 تشکیل داده اند که تعداد آن ها 465 نفر می باشد و از این تعداد با استفاده از روش نمونه گیر در دسترس تعداد 80 نفر از دانش آموزان پایه دوازدهم انتخاب و پرسشنامه پیش آزمون در اختیار آن ها قرار داده شد و از بین این افراد تعداد 30 نفر را که کمترین امتیاز را به دست آوردند به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم کردیم و سپس آموزش های مثبت اندیشی را در 8 جلسه یک ساعته بر روی گروه آزمایش انجام دادیم. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش عبارت اند از: مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسش نامه روابط بین فردی ماتسون بوده است. روایی پرسش نامه توسط آزمون KMO و بارتلت و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر تاب آوری و روابط بین فردی تأثیر مثبت و معنی داری داشته است. بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت اندیشی باعث افزایش تاب آوری و بهبود روابط بین فردی در دانش آموزان می گردد.

کلمات کلیدی :
آموزش مثبت اندیشی، تاب آوری، روابط بین فردی