انسان قرآنی از دیدگاه ائمه اطهار علیهم السلام و جایگاه آن در عملکردهای اجرایی رفتاری خود

دوره 5، شماره 55، بهمن 1402، صفحات 1 - 22

نویسندگان : صمد آقا مردی *

چکیده :
به حکم عقل سالم بشری و مطابق ادیان آسمانی انسان‌ها به منظور تکامل روح و جان و حرکت به سوی آفریدگار جهان و پیوستن به دنیای بیکران ابدیت آفریده شده‌اند. بدیهی است که این اصل مسلم جز در سایه تهذیب نفس و آراستن روح و تربیت روان و ایجاد صفات کمال در مسیر حرکت به سوی قرب الهی و شناخت خاندان عصمت و طهارت بر مبنای شاخصه‌های علوم اسلامی ایجاد نمی‌شود، و اصولاً بعثت انبیاء طبق روایات معتبر و صحیح اسلامی بر اصل تکامل جوامع انسانی استوار است. چنانکه پیامبر اسلام (ص) فرمود: من برای تکمیل و تتمیم صفات روحی انسان‌ها و تثبیت معیارهای اسلامی و قرآن بنیاد مبعوث شده‌ام. بنابراین رمز رسالت خاندان آل الله تکامل صفات و آثار نیکتای روحی و سیر به کمال مطلق بوده و نظرات علوم اسلامی پیرامون زندگی بشریت امری ضروری است. قرآن مجید راهنمای کامل و واقعی برای رسیدن به جاودانگی بر محور جامع جمیع علوم اسلامی و شاقول راهنمای انسانیت است. نقش اهل بیت (ع) در این نقشه عمیق و معنادار نقش عامل به آیات الهی و الگوی تمام مخاطبان قرآن است. انسان قرآنی از منظر اهل بیت (ع) انسانی ست که جوهر فکرش عمل به فرامین الهی و قلم عمرش در مسیر پیمودن هدف والای اسلام و دین ناب محمدی سپری شود. علوم عالمان دینی، علوم انسانی را زمانی در تکامل انسان قرآن بنیان تعریف می‌کنند که سبک زندگی انسانی، سبک زندگی اسلامی باشد و بتوان شئونات اجتماعی اجتماع را در مسیر علوم اسلامی– انسانی که معیارش فرامین اهل بیت (ع) است به نمایش صفحه زندگی بگذارد. اهل بیت (ع) شاخصه‌های علوم انسانی قرآن بنیاد را ارزش‌های اجتماعی– رفتاری– عبادی– اقتصادی– عاطفی– سیاسی تعریف می‌کنند و تکلیف انسان قرآنی را عامل به این ارزش‌ها می‌دانند. و انسانی که دارای چنین ویژگی‌هایی باشد ناب ترین عملکرد رفتاری را از خود به منصه ظهور می‌گذارد.

کلمات کلیدی :
انسان، قرآن، ائمه اطهار(ع)، علوم انسانی، بنیان، عملکرد اجرایی