دوره 1، شماره 2، شهریور 98، صفحات 36 - 46
نویسندگان : زهرا کریم نژاد لالمی *

چکیده :
پژوهش حاضر به منظور بررسی آموزه های تربيتی دو متفکر بزرگ آموزش و پرورش، ملا احمد نراقی و هانریش پستالوزی، در زمينه ی نقش تربیتی محبت از نگاه این دو دانشمند به روش تحلیل محتوا یا توصیفی صورت گرفته است. اطلاعات لازم برای انجام اين پژوهش به شیوه ی سنادی، و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اينترنتی جمع آوری شده است. از مجموعه آثار دو متفکر و دانشمند مورد بحث آثار آنان در رابطه با نوع آموزش و نقش معلم به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفته شده است. بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق ويژگی های مشترک و تشابهات بنيادی در مورد نقش محبت در ديدگاه های اين دانشمندان بسيار بارزتر از تفاوت نظر در عقايد ايشان می باشد. همچنين بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش ويژگی های متفاوتی همچون ديد و نظر هر يکاز اين دو به نقش معلم و محبت در آموزش و نوع و روش آموزش استخراج شده است. به تعبیر نراقی سعادت حقیقی این است که انسان از نظر اخلاق فاضله و ملکات راسخ و اعمال و رفتارش به مقامی از معنویت وکمال برسد که هیچ عاملی نتواند ظاهر یا باطنش را تغییر دهد. پستالوزی تعليم و تربيت را رشدی طبيعی، فزاينده و هماهنگ دانسته که شامل تمامی توانايی ها و استعدادهای کودک می باشد، به نظر وی جسم، ذهن و عاطفه بايد به طور توامان پرورش يابند. از نظر وی حواس، مخزن دانش ما هستند. اين عقيده وی باعث شد که اشيای واقعی در درس گنجانده شوند. خانواده به عنوان نخستین محیط اجتماعی نقش موثری در شکل گیری محبت دارد, معلم و مدرسه هم نیز نقش موثری در شکل گیری محبت در کودکان, نوجوانان و جوانان ایفا می کند. تاثیر شخصیت معلم بر روی دانش آموزان قابل انکار نیست. او می تواند با اعمال, رفتار,سخنان و برخورد خود با محبت شخصیتی نیک را در دانش آموزان متجلی کند.

کلمات کلیدی :
تعلیم و تربیت، روش تربیتی، محبت، ملااحمد نراقی، پستالوزی