دوره 6، شماره 60، تیر 1403، صفحات 41 - 54
نویسندگان : فاطمه باقر پور راوری *

چکیده :
یكی از عوامل مهمی که تاثیر قابل ملاحظه ای بر بهره وری دارد و می تواند نقش مؤثری در افزایش آن ایفا نماید، آموزش است. فنون و طرح های جدید ارتقاء بهره وری نمی تواند بدون پرسنل آموزش دیده، ایجاد و بكار گرفته شود. نیروی انسانی بر اساس امكانات، مهارت ها، دانش و نگرش خویش که از آموزش کسب کرده است، در طی مراحل مختلفی می تواند نقش بسزایی در بهبود و افزایش بهره وری داشته باشد.یكی از دلایل پایین بودن بهره وری در اکثر جوامع این است که متاسفانه آموزش که نتیجه مستقیم آن، ارتقای سطح علمی و تخصصی شاغلان در سازمان های مختلف است، به فراموشی سپرده شده است. حال آنكه در جهان رقابتی امروز، بی شك یكی از ابزارهای بسیار مهم در ایجاد تحول و بقای سازمان و رسیدن به اهداف و رسالت های تعریف شده برای آن، برنامه ها و رویكردهای نوین آموزش است. آموزش هزینه نیست، بلكه سرمایه گذاری در زمینه تحقق اهداف سازمانی می باشد؛ در دستگاه آموزش و پرورش نیزکه هدف آن تربیت و تعلیم نسل آینده است و به جهتی در فراهم سازی نیروی کار آموزش دیده نیز عمل می نماید، عناصر و عوامل چندی تاثیرگذار و نقش آفرین هستند و ضرورت دارد کار کنانی گزینش و به خدمت گرفته شوند که در بدو استخدام و شروع کار از معلومات قابل قبول برخوردار باشند؛ بلكه افراد بهره ور در حین خدمت نیز پیوسته معلومات خود را تجدید و روزآمد سازند. دوره های ضمن خدمت تاکنون در برآورده ساختن این نیاز چنانكه باید موفق عمل نكرده اند. برطرف ساختن ضعفهای موجود در این زمینه و انطباق تحصیلات رسمی دانشگاهی با شاخه ها و رشته های مورد نیاز از پیشنهادات مطرح شده می باشد .انگیزش نیز با اهرم های مادّی و معنوی متفاوتی باید صورت گرفته و تشویق ها درخور تلاش انجام شده باشد و افراد توسط مدرسان دوره ها پشتیبانی شوند تا اشكالات و نقاط قوت در حین انجام کار پیدا و مورد بررسی قرار گیرد و آموزش دیده گان صر فا برای گرفتن گواهی های آموزش ویا برای گرفتن ارتقاء شغل و...دوره های آموزش را طی نكنند و به کیفیت عملكرد خود بعد از دوره های آموزش در حین کار اهمیت بیشتری بدهند و بدین ترتیب است که می توان گفت آموزش بهره مندی و بهره وری لازمه را داشته است.

کلمات کلیدی :
آموزش، مدیریت کیفیت، بهره وری نیروی انسانی، آموزش و پرورش، تعالی ساز مانی


مشاهده مقاله
8
دانلود
0
تاریخ دریافت
۱۲ دی ۱۴۰۲
تاریخ ریوایز
۲۰ اسفند ۱۴۰۲
تاریخ پذیرش
۳۱ تیر ۱۴۰۳