بررسی گرایش ها و روش های تفسیری مقام معظم رهبری
دوره 5، شماره 48، تیر 1402، صفحات 99 - 111
نویسندگان : نرگس محمدی *
چکیده :
قرآن کریم حجت و دلیلی آشکار از سوی پروردگار و هدایت کننده به راهی است که استوارترین راه هاست. ولی معانی و معارف آن از نظر دلالت در یک سطح و مرتبه نیستند و به دلیل برخی عوامل و ویژگی های عارضی نیازمند تفسیر و تبیین اند. از مهمترین تحولات و دستاوردها در زمینه تفسیر قرآن در عصر حاضر، پیدایش گرایش تفسیر اجتماعی بوده که از شاخصه های اصلی این رویکرد داشتن نگاه جامع گرایانه به قرآن و فهم پیام های اجتماعی است. با توجه به آنکه مقام معظم رهبری تنها راه حل مشکلات جوامع اسلامی را رجوع به قرآن می دانند ، لذا رویکرد تفسیری اجتماعی از قرآن کریم نیز نمود بارزتری یافته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی گرایش ها و روشهای تفسیری مقام معظم رهبری و به روش توصیفی – تحلیلی، به بیان روش های تفسیری آیت الله خامنه ای پرداخته است. به نظر نگارنده این تحقیق روش تفسیری ایشان روش اجتهادی یا جامع با گرایش به تفسیر اجتماعی است و لذا یافته های این پژوهش به بررسی و تحلیل نظریات ایشان در این روش تفسیری می پردازد.
قرآن کریم حجت و دلیلی آشکار از سوی پروردگار و هدایت کننده به راهی است که استوارترین راه هاست. ولی معانی و معارف آن از نظر دلالت در یک سطح و مرتبه نیستند و به دلیل برخی عوامل و ویژگی های عارضی نیازمند تفسیر و تبیین اند. از مهمترین تحولات و دستاوردها در زمینه تفسیر قرآن در عصر حاضر، پیدایش گرایش تفسیر اجتماعی بوده که از شاخصه های اصلی این رویکرد داشتن نگاه جامع گرایانه به قرآن و فهم پیام های اجتماعی است. با توجه به آنکه مقام معظم رهبری تنها راه حل مشکلات جوامع اسلامی را رجوع به قرآن می دانند ، لذا رویکرد تفسیری اجتماعی از قرآن کریم نیز نمود بارزتری یافته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی گرایش ها و روشهای تفسیری مقام معظم رهبری و به روش توصیفی – تحلیلی، به بیان روش های تفسیری آیت الله خامنه ای پرداخته است. به نظر نگارنده این تحقیق روش تفسیری ایشان روش اجتهادی یا جامع با گرایش به تفسیر اجتماعی است و لذا یافته های این پژوهش به بررسی و تحلیل نظریات ایشان در این روش تفسیری می پردازد.
کلمات کلیدی :
تفسیر قرآن، گرایش اجتماعی، مقام معظم رهبری
تفسیر قرآن، گرایش اجتماعی، مقام معظم رهبری
مشاهده مقاله
723
دانلود
0
تاریخ دریافت
۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲
تاریخ ریوایز
۲۸ خرداد ۱۴۰۲
تاریخ پذیرش
۲۴ تیر ۱۴۰۲